Wat gebeurt er en wat doen we verkeerd?

De stille tragedie door Dr. Luis Rojas Marcos

De kinderen van vandaag worden over-gestimuleerd en overladen met materiële zaken, maar ze worden beroofd van de grondbeginselen van een gezonde jeugd, zoals:

* Emotioneel beschikbare ouders.

* Duidelijk afgebakende grenzen.

* Verantwoordelijkheden.

* Evenwichtige voeding en voldoende slaap.

* Beweging in het algemeen, maar vooral buiten.

* Creatief spel, sociale interactie, ongestructureerde spelmogelijkheden en vervelingplekken.

De stille tragedie door Dr. Luis Rojas Marcos

In plaats daarvan zijn kinderen de afgelopen jaren volgestopt met:

* Digitaal afgeleide ouders.

* Toegeeflijke en permissieve ouders die kinderen “de wereld laten regeren” en de regels laten maken.

* Een gevoel van het recht te hebben van alles verdienen zonder het te verdienen of verantwoordelijk te zijn voor het verkrijgen ervan.

* Onvoldoende slaap en onevenwichtige voeding.

* Een zittende levensstijl.

* Eindeloze stimulatie, technologische kindermeisjes, onmiddellijke bevrediging en afwezigheid van saaie momenten.

Wat moeten we doen?

Als we willen dat onze kinderen gelukkige en gezonde individuen worden, moeten we wakker worden en terug naar de basis gaan. Het is nog steeds mogelijk! Veel gezinnen zien onmiddellijke verbeteringen na weken van het uitvoeren van de volgende aanbevelingen:

* Stel grenzen en onthoud dat jij de kapitein van het schip bent. Jouw kinderen zullen zich zekerder voelen als ze weten dat jij het roer in handen heeft.

* Bied kinderen een evenwichtige levensstijl volmet wat kinderen NODIG hebben, niet alleen wat ze WILLEN. Wees niet bang om “nee” te zeggen tegen je kinderen als wat ze willen niet is wat ze nodig hebben.

* Zorg voor voedzaam voedsel en beperk het gebruik van junkfood.

* Breng minstens een uur per dag buiten door met activiteiten zoals fietsen, wandelen, vissen, vogels/insecten kijken.

* Geniet van een dagelijks familiediner zonder smartphones of afleidende technologie, laat iedereen zich gewaardeerd voelen.

* Speel gezelschapsspelletjes als gezin of als de kinderen nog klein zijn voor gezelschapsspelletjes, laat ze doen alsof ze het spelen.

* Betrek jouw kinderen bij wat huiswerk of huishoudelijke klusjes, afhankelijk van hun leeftijd (kleren opvouwen, kleren ophangen, eten uitpakken, de tafel dekken, de hond voeren, etc.).

* Zorg voor een consequente slaaproutine, zodat uw kind voldoende slaap krijgt. De slaapschema’s zijn nog belangrijker voor schoolgaande kinderen.

* Leer kinderen verantwoordelijkheid en onafhankelijkheid. Overbescherm ze niet te veel tegen alle frustraties of fouten. Onbegrip zal hen helpen veerkracht op te bouwen en leren om de uitdagingen van het leven te overwinnen.

* Draag niet de rugzak van uw kinderen, maak niet het huiswerk dat ze vergeten zijn, pel geen bananen pellen of sinaasappels als ze dat zelf kunnen (4-5 jaar). In plaats van hen vis te geven, leer hen te vissen.

* Leer hen te wachten en bevrediging uit te stellen.

* Zorg voor mogelijkheden op “verveling” te ervaren, want verveling is het moment waarop creativiteit ontwaakt. Voel je niet verantwoordelijk om kinderen altijd bezig te houden.

* Gebruik geen technologie als remedie tegen verveling, en bied het niet aan bij de eerste seconde van inactiviteit.

* Vermijd het gebruik van technologie tijdens het eten, in de auto, in restaurants, in winkelcentra. Gebruik deze momenten als kansen om te socialiseren, door de hersenen te trainen om te weten hoe werken wanneer ze in de modus zijn van “verveling”.

* Help hen een “fles van verveling” te maken met ideeën voor activiteiten wanneer ze zich vervelen.

* Wees emotioneel beschikbaar om contact te maken met kinderen en leer hen zelfregulering en sociale vaardigheden:

* Zet de telefoons ‘s avonds uit als kinderen naar bed moeten om digitale afleiding te voorkomen.

* Word een regelaar of emotionele trainer voor uw kinderen. Leer hen hun eigen frustraties en hun eigen frustraties en woede te beheersen.

* Leer ze te groeten, om de beurt te gaan, te delen, ‘dank u’ te zeggen en ‘alstublieft’ te zeggen, een fout te erkennen en zich te verontschuldigen (dwing hen niet). Wees een model voor al die waarden die je hen bijbrengt.

* Maak emotioneel contact – lach, knuffel, kus, kietel, lees, dans, spring, speel of kruip met hen.