Vandaag kwam ik een prachtige afbeelding tegen van een robuuste vuurtoren die standhield te midden van een woeste, onstuimige zee. Dit beeld beschouw ik altijd als een betekenisvolle metafoor voor therapie, coaching of begeleiding.
De onvoorspelbare en mysterieuze zee vertegenwoordigt het leven, met zijn ups en downs, terwijl de cliënt zich in zijn boot bevindt, gevaarlijk dicht bij de rotsen waarop de vuurtoren trots staat. Deze toren hoopt een oriëntatiepunt te zijn, een leidraad om te voorkomen dat het schip van de cliënt te veel schade oploopt.
Op een bepaald moment in mijn eigen leven, toen ik op zoek was naar antwoorden, zocht ik rust bij de vuurtoren aan het uiteinde van de pier. De doordringende lichtstralen doorkliefden mijn duistere gedachten en boden me een bredere kijk op de situatie en dieper inzicht. De toren stond onwankelbaar op zijn fundament, verankerd in de rotsen en bestand tegen de onophoudelijke aanvallen van de woeste golven. Het bouwwerk bood rust, beschutting en zelfs bescherming tegen de voortdurende golven die dreigden me weg te vagen.
Toen ik omhoog keek naar de vuurtoren, bood er zich een diep verlangen aan:
